Urszula Kasprzak urodzona 7 lutego 1960 roku w Lublinie. Polska piosenkarka rockowa i pisarka tekstów. W dzieciństwie uczyła się gry na fortepianie i akordeonie. Uczęszczała na zajęcia śpiewu w lubelskim Studium Piosenki. Studiowała na UMCS na wydziale Wychowania Muzycznego.
Jako 15 latka brała udział w eliminacjach do XI Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Współpracowała z Budką Suflera, Romuald Lipko skomponował dla niej kilka piosenek. Lipko postanowił komponować dla Urszuli kolejne piosenki, co dało początek wieloletniej współpracy piosenkarki z Budką Suflera jako zespołem towarzyszącym. Do nagrań doszło 15 czerwca 1982 roku w poznańskim studio Polskiego Radia. Urszula jeździła z zespołem Budka Suflera jako „gość specjalny” by zaśpiewać podczas koncertu kilka piosenek. W tym czasie artystka zdobyła nagrody na zagranicznych festiwalach piosenki: drugie miejsce na szwedzkim Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn, nagrodę pisma „Mlada fronta” na czeskim festiwalu Intertalent’83 w Pradze, a także wygrane na festiwalach w Berlinie, Dreźnie, Rostocku i Norymberdze[1].Piosenką „Fatamorgana ’82” zadebiutowała w lipcu w jednym z sobotnich programów.
Największy sukces odniosła ballada „Dmuchawce, latawce, wiatr”, która w konkursie Polskiego Radia i Telewizji została uznana za Największy przebój roku. Kolejnymi przebojami stały się – ballada „Michelle ma belle”, „Rodezja – finezja” oraz hardrockowa „Totalna hipnoza”.
Poza nagraniami z Budką Suflera, w 1984 wzięła udział w programie muzycznym Katarzyny Gärtner Żeglując w dobry czas, gdzie zaprezentowała piosenkę „Polka idolka”. W lutym 1987 wyruszyła w półroczną trasę koncertową po USA. 1988 roku powróciła z USA i wydała ostatni album nagrany z Budką Suflera, a pierwszy wyprodukowany przez Stanisława Zybowskiego, zatytułowany Czwarty raz. Na tej płycie po raz pierwszy zaśpiewała także własne teksty. Połowę piosenek skomponował jej dotychczasowy kompozytor Romuald Lipko, a drugą połowę, Zybowski.
W 1994 Urszula wzięła udział w amerykańskiej trasie koncertowej Budki Suflera z okazji dwudziestolecia istnienia zespołu, kontynuowanej z nią także w Polsce. Wokalistka postanowiła przypomnieć się na polskim rynku utworem „Bez ciebie nie ma mnie”, na płycie wydanym w nowej wersji dwa lata później jako „Euforia” oraz coverem szlagieru Michała Hochmana „Konik na biegunach”. Dopiero ten cover przywrócił Urszulę na szczyt.