Lublin – nazywany stolicą wschodniej Polski. Nazwa miasta znana jest od najstarszych zapisków z 1228 roku. Pochodzi ona od nazwy osobowej Lubla utworzonej od imienia Lubomir. Początki osadnictwa na terenie miasta sięgają VI wieku, jednak miejskie początki Lublina należy wiązać z XI stuleciem i osiedlem o nazwie Czwartek (nazwa wzgórza pochodzi od odbywających się w czwartki jarmarków).
Lublin to miasto inspiracji, gdzie świadomość historii inspiruje przyszłość. Odbywają się tu renomowane międzynarodowe wydarzenia artystyczne, festiwale teatralne, muzyczne i prezentujące sztukę współczesną. Wysoki poziom oferty kulturalnej zapewniają również działające w mieście teatry, galerie, kluby studenckie. Organizowane koncerty, przedstawienia, happeningi, festiwale czy wystawy ożywiają ulice Lublina. Wśród najbardziej znanych imprez kulturalnych można wymienić Carnaval Sztuk-Mistrzów, Festiwal Inne Brzmienia, Noc Kultury, Jarmark Jagielloński, Festiwal Teatrów Europy Środkowej „Sąsiedzi”, Festiwal „Konfrontacje Teatralne” czy Europejski Festiwal Smaku.
Udokumentowanej lokacji 15 sierpnia 1317 dokonał Władysław Łokietek. W 1341 Kazimierz III Wielki odniósł w bitwie pod Lublinem zwycięstwo nad Tatarami. 2 lutego 1386 na jednym z pierwszych sejmów walnych w Lublinie Jagiełło został wybrany królem Polski. W 1420 Biskup kijowski Andrzej przywiózł do Lublina relikwie Krzyża Świętego do kościoła dominikanów. W 1474 Kazimierz Jagiellończyk ustanowił tu stolicę nowo powstałego województwa lubelskiego. W 1815 Lublin znalazł się w Królestwie Kongresowym w zaborze rosyjskim. W 1837 został stolicą guberni. W 1877 zbudowano pierwsze połączenie kolejowe. Nastąpiły także widoczne przeobrażenia w stosunkach społecznych – powstała warstwa zamożnej burżuazji. W czasie I wojny światowej w lecie 1915 zajęcie Lublina przez wojska niemieckie i austro-węgierskie zakończyło rosyjskie rządy w mieście. W nocy z 6 na 7 listopada 1918 utworzono rząd Ludowy Republiki Polskiej pod przewodnictwem Ignacego Daszyńskiego.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Lublin się rozbudowywał. Powstawały fabryki i gmachy użyteczności publicznej, kwitła także lubelska kultura. 27 lipca 1918 założono Katolicki Uniwersytet Lubelski.
W lipcu 1939 postanowiono, że w razie wybuchu wojny Lublin stanie się tymczasową siedzibą Prezydenta RP. 9 września Niemcy zbombardowali miasto. Zginęło około 1000 osób. Prezydent Lublina Bolesław Liszkowski opuścił miasto 9 września 1939 i wyjechał do Rumunii. 18 września wojska niemieckie wkroczyły do Lublina. Do lipca 1944 miasto znalazło się pod okupacją jako część Generalnego Gubernatorstwa. W listopadzie 1939 rozpoczęły się masowe represje wobec polskiej inteligencji – aresztowano kilkuset prawników, inżynierów, profesorów KUL, nauczycieli i duchownych, Niemcy zamknęli KUL, szkoły i teatry, a także wstrzymali wydawanie polskiej prasy, aresztowano przedstawicieli inteligencji.